Divan Şiiri Devabbı Makule Gibi Cüssesi ...

Ey safahatım! !beni yakan başka adını koymaya dilim in varnadığı korktuğum, ruhumun indifassından kara gözlerin değil
Mirin toprağına belediğim otlarını sökerek şirazesine dürüm ettiğim sarı bayırım, yüceliğine eremediğim,
Sarı desteme burma, burma yazdığım destan satırlarım nerde şimdi? Kim okuyor senin gölgelerinde yanmaya yer bulamam dediğim mekan,
Çile çekerek gönül yüzünden benim naçarım bir sevda cerihasından nerde, merhemi varki saramadım?
Perilerin gezindiği gülüzardan sızıp gelen bir al duvak içinde yay kaşlarına sarkan kara perçem,
Ben cihan üzerinde halbuki canan senin saçlarından hasretim kapanır yaraya durduğu yerde bu saçın telinden yer kalmadı aramadım
Mamafi ehlinin hamaliye tutarına ödediğim miktarın nıfsı kadar her ölçekte aradığım ağırlık kaç kental gibi okka çekmeli?,
İllaki bir yerde bir Yusuf gelmez deyi kantarımı bir yere köle taciriyim deyi kuramadım.
Hırfamanım senin yangın yerinde ey fani senin gibi bende zehri zakkumdan olma tınazları mevsim geçip gitmiş, hazan olduğundan beri kurumuş bir dal diye
Ben derdim ile sefayı bir araya getirmeye sürünüp durdum amma kırılmaz kayaları kireç olur diye yaktım heyhat;
Ne fani kudret ki çok öğünen bazu bentler gibi kuru, benzemeye bir gülizara bağında konan kuştan inan ol ki darabanım.
Bir boz yeleli aslan olmayı her kula nasibetmez,, zenneler raksederken alanda binnazına hımarın tımarı nasip olur
Dilerdim ki,kuruyan çemenzarım ile, nar-ı harım yüzünden bir sevda çeken kadar bahtiyarım
Zerrelere cem edilse bir habbe olmaya dağ gibi ince sırma telden örülmüş dururken sahte bir çehrede saklı gibi aşkın alevine düşen göz yaşında bir damla,içtiğim iksir-i şarabım
Bakma sen bir kaç devabbı makule gibi cüssede yücelik var gibi amma, iri gibi görünse de benzerki, şahsi fazilette yıkılıp gitmiş sayılır, bir han duvarı gibi harabın
(devabbı makule: :eşek gibi hayvanlar)
Enver Ünver
27..7.2019
22w.50