Divan Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Dünya divanıdır Cenabı Hakk 'ın,
Divanda yüzleri buruşturmayın.
Hesap sorabilen bir tek Allah 'tır,
Herşeyi küstahça soruşturmayın.

Öyle yürüyün ki; adım denk olsun,
Bastığınız her yer rengarenk olsun,
Herbir sözünüzde bir ahenk olsun,
Çirkinle güzeli karıştırmayın.

Ummak isterseniz umdurun eli,
Çekin kötülükten tertemiz eli,
Yumruğun tekmedir ancak bedeli,
Yoksulu, öksüzü koğuşturmayın.

Kumarla içkiye giden barışık,
Herbir duygu ile beden barışık,
Hiyle ile hurda zaten barışık,
Öğüdü dinleyip savuşturmayın.

Kalbe korku düşer fazla şaşmaktan,
Bazan hayır gelir vedalaşmaktan,
Bazan bela doğar yakınlaşmaktan,
Mazlumu zalimle tanıştırmayın.

Çok insan felekten daha kamburdur,
Mayası bulaşık eski hamurdur,
Pisliğin her türü aynen çamurdur,
Çamuru vicdana bulaştırmayın.

Yüzsüz adam zamktır; değse yapışır,
Bin kere kovulsa yine yılışır,
Kovan kovmaz olur, çünkü alışır,
Yüzsüzü önceden yaklaştırmayın.

Bir söz söylerseniz dinlenir olsun,
Birçok noktaları mimlenir olsun,
Dinleyen hoşlansın, demlenir olsun,
Sözü tepelerden dolaştırmayın.

Duygular hor görür her zaman aklı,
Biri yalın ayak, biri çarıklı,
Biri hep haksızdır, obiri haklı,
Akılı duyguyla uğraştırmayın.

Barlıoğlu der ki; özellikler var,
Bedende benzersiz güzellikler var,
İnsanda ilaha benzerlikler var,
Onları boş yere yozlaştırmayın.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 364-366/412)