Dişlerimi Sıkıyorum Şiiri - Erhan Azbent

özlem duymamak için geçen geceye
kaldırım taşları gibi sertleştirip yumruğumu
ömrüme isyan, kabusuma inat
dişlerimi sıkıyorum

saçların dökülüyor aklıma tel tel
bir esintiyle başlıyor sensizlik
başka ismi yok hayalinin
seni rüyalara havale ettim
gerçeksen eğer bu yaptığın densizlik

nasılsa bu niçinler son bulacak
kültabakları ve izmaritler
türünler diyorum bu tütünler
beni bütünden nah yıkacak

yelken açmışsam da fırtınalara
senin hayalinse de gerçek olan
ve olası bir şiirse de bu
geleceğe isyan, sana inat
dişlerimi sıkıyorum.....

ömrümü yiyorsun bilmiyorsun
sokak lambası gibi loşsun
durmasın anılar peşimden
kuşluk vakti yorgun
tan vakti çok hoşsun
karaborsada nedir değerin
yuların elimde yok mu eğerin
nesin, neredesin, nelerimdesin
sorulara isyan, cevaplara inat
dişlerimi sıkıyorum

kafesteki kuşun sesini dinler misin?
atardamar üzerinde bir başparmak hissi
kulaklarımda yoğunlaşmış anlamsız cümlelerin
algılaması zor telaffuzu imkansız
kepek unu bol mayasız çörek yermisin?

bilmiyorsun ben her öğün aşkıma
kabartma tozu katıp
tereyağlı omleti katışıksız katıyorum, benzime....
sürekli sürüyorum gelegeğimi pasta fırınlarına
pantolonuma isyan, gömleğine inat
dişlerimi sıkıyorum

sana ne! diyorsun bana ne bizden
(....) farkımız yok bir ikizden
üçgen değiliz biz bir ikizgen
yolluğunu al yola gidelim
hakaretim yok sana koyun bakışlım
fikrini alda ay'la gidelim
tuz biber al da çorba içelim
BU GÜNE İNAT, BU GÜNE İSYAN...

15/ şubat/ 1999 ANKARA/ G.M.K. BULVARI