Yine ötmeye başladı guguk kuşları,
Havayı bulandırmak bunların işleri,
Zılgıt yiye yiye dökülse de dişleri,
Katiyen uslanmıyorlar bu dışlanmışlar.
Yıllardır tepemizdeler bir yumruk gibi,
Hepsi arsız, hepsi yüzsüz bir kedi gibi,
Hem avukat, hem savcı, hem de kadı gibi,
Katiyen uslanmıyorlar bu yaşlanmışlar.
Halkın sillesini yiyen iflâh olur mu?
İnsan olan kovulduğu yere gelir mi?
Gelse de haysiyeti, şerefi kalır mı?
Katiyen uslanmıyorlar bu dışlanmışlar.
Dedemle onlar, babamla, benimle onlar,
Yalnız kendilerini düşünüyor bunlar,
Fazla söze ne gerek arif olan anlar,
Katiyen uslanmıyorlar bu yaşlanmışlar.
Kime bel bağlasan, havalara dalıyor,
Zevatlar kendini fevkalbeşer sanıyor,
Sanki devrî sabıklarından ders alıyor,
Katiyen uslanmıyorlar bu dışlanmışlar.
27.06.2006
İbrahim BayraktarKayıt Tarihi : 27.6.2006 16:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!