Dışında kaldım aklın Şiiri - Süleyman Kayış

Bütün sözler söylenmiş,
Yazılmış tüm şiirler,
Her ağızda bir hekimlik,
Din bilimlik,
Bilim adamlık,
Nutuk,
Atasözü,
Vecize,
Koskoca sözlük..
Yinede ortalık bulanık,
Bataklık,
Yalakalık,
Yalanlık,
Karanlık,
Herkeste çift kimlik…
Demek ki yetmiyor izanım,
Ezanım,
Ozanım,
Yazanım,
Çizenim,

Kocaman konak,
Konakta bunak,
Bunakta çomak,
Dönmüyor teker,
Acımış şeker,
Gelecek nasipsiz,
Hesapsız,
Sahipsiz…
Ama çiklet olmuş,
Dünün davası,
Devası,
Alası,
Akı-karası…

Kayıp;
Özü sağlamlar,
Buhar;
Sözü sadıklar,
Ama ortada,
Dolu dolular,
Ürünsüz
Bitkililer,
Sorumsuz
Yetkililer,
Nuru yok,
Ruh kalmamış
Gölgesi
Etkililer.

Arlılar hapis,
Sırsız,
Sessiz,
Yersiz,
Yağsız,
Ekmeksiz…
Öyleleri var ki;
Döverler
Dövüldüm derler,
Yererler
Övüldüm derler,
Yer içer,
Geğirirler,
Aç aç
Öldürüldüm derler.

Hâlbuki ortadayım,
Kalmadı gizilim saklım,
İster divane deyin,
İster meczup;
Galiba; ben!
Dışında kaldım aklın…
Evet, evet
Dışında kaldım aklın…