«Dışı güzel olup da içi güzel olmayanlar,

İç ve Dış Güzellik

«Dışı güzel olup da içi güzel olmayanlar, insanı yiyip bitirirler.»

İç ve dış güzellik, Yüce Allah'ın insana bir rahmetidir; fakat güzelliği putlaştırarak hayatın her alanında en güzeli arayanlar, kendilerini kandırmaktan öteye geçemezler. Hayatta her zaman en güzelini bulamayabiliriz, ulaşamayabiliriz. Sahip olduklarımızla yetinmek ve güzelliği ikinci veya üçüncü, dördüncü,beşinci plana atmak zorunda kalabiliriz. Yoksa, yaşamımız boyunca mutsuz kalmaya mahkum oluruz. Biz, doğuştan aciz varlıklarız, mükemmel varlıklar değiliz. Dünyaya gelen bütün peygamberler, Allah'ın sevgili kulları olarak mükemmellik vasfına çok yaklaşan kişilerdir.

Peygamberler, elbette bizim gibi normal insanlardan farklılar. Ancak bu, hiç tartışılmayacak derecede mükemmel insanlar oldukları mânâsını taşımıyor. Çünkü onlar da insan... Onların dönemlerinde yaşamadığımızdan karşılaştıkları olaylara nasıl baktıklarını ancak kitaplardan okuyarak öğrenebiliriz. Yüce kitabımız Kuran-ı Kerîm de bize zaten bazı peygamberlerin davranışları hakkında epey bilgi veriyor. Biz, kökten aciz varlıklarız. Mükemmellik, ancak ve ancak Yüce Allah'a mahsustur. Biz, mükemmelliğin yanından bile geçemeyiz. Biz, ancak şükretmesini bilip, Allah'a tevekkül ederiz.

Kendi hayatında en güzeli bulup, onunla yaşamak isteyenler, tamamen yanlışlık içerisindedirler. Hiç kimse, dört dörtlük değildir. Çok güzel biriyle karşılaşırısınız; ama içi fesattır. Aynı şekilde çok çirkin birisiyle karşılaşırsınız; fakat kalbi, çok temizdir. Kimsenin kötülüğünü düşünmez, kimsenin arkasından konuşmaz. (Güzellik-çirkinlik kavramlarının göreceli olduğunu biliyorum. Burada çoğunluğun güzel veya çirkin olarak vasıflandırabileceği kişileri ele alarak bir değerlendirme yapıyorum.) Dolayısıyla güzelliğe pek önem vermemenizi, hayatınızın temel felsefesi haline getirmemenizi, 'En mükemmelini buluncaya kadar aramaya devam edeceğim.' gibi laflar etmemenizi tavsiye edeceğim size. Sosyal bir varlıksınız. Çevrenizde olup bitenleri görüyorsunuz. Kiminiz, ders çıkarıyor; kiminiz, çıkarmıyor. Fakat düşündüğünüz şey, genel olarak güzel insanları elde tutmanın zor olduğudur. Niçin onları elde tutmak zor peki? Çünkü bunların gözleri hep dışarıda olur. Başkalarının vaatlerine kanıverirler. (İstisnalar kaideyi bozmaz; bunları ayrı tutuyorum. Fakat gördüğüm kadarıyla geneli, insanların canını yakıyor.) Evli olsalar bile aldatmayı bir marifet sayarlar. Bu yüzden birçok erkeğin veya kadının canını yakarlar. Kimisini hapishaneye sokarlar, kimisini uçuruma sürüklerler.

Günümüzde televizyonlar, mankenler dünyasını gözümüzün içine sokuyor. Görüyorsunuz o insanları. Hergün barda, kafede fink atıyorlar. Gece kulüplerinden çıkmıyorlar. Kimin eli kimin cebinde belli değil. Evet, bu insanlar, manken; yani dış görünüşleri, göze hoş geliyor. Bunların çıktıkları, takıldıkları erkeklere bakıyorsunuz; hepsi zengin, para babası. Kimisi şarkıcı, kimisi iş adamı. Bunların alemi, çok farklı. Bu alemde normal yaşamdan tek bir iz bulamazsınız. Sanki başka alemdeler, başka gezegendeler. Bunlara bakmayın siz, özenmeyin. Bunların sadece paraları var, güzellikleri var. Fakat içleri boş. Bunları görüp de onlar gibi olmaya çalışmayın. Hayatta sadece dış görünüş itibariyle güzel olana değil, içi güzel olana da bakın. Atalarımızın bir sözü var: ”Güzellik ekmeğin üzerine sürülmez” Laf olsun diye söylenmiş bir söz değil bu. Sadece güzelliğine bakarak kız alanlar ya da kızlarla beraber olanlar yanıldıklarını er geç anlayacaklardır. Veya hayatları boyunca sürüneceklerdir.

Çünkü güzelliğe önem verenlerin gözünü hiçbir şey görmez. Karşı taraf, hata yapar, görmez. Çünkü güzellik, gerçekten de insanın gözünü kör eder. Bırakmak istersiniz, bırakamazsınız. Sizin vücudunuza virüs gibi yapışmıştır o.Çünkü o güzelliğin tekrar ele geçirilemeyeceğini düşünürler. Fakat kendilerinin zarar gördüğünün farkında değillerdir. Bu insanlara istediğiniz kadar öğüt verin anlamazlar. O öğütler, bunların bir kulağından girer öteki kulağından çıkar. Çünkü mantıklı düşünmesini de engeller güzellik. Dediğim gibi, gözleri kör eder. Ne demiş Rahmetli Aşık Veysel, ”Güzelliğin on para etmez-Şu bendeki aşk olmasa…” Yarenin güzelliği, ancak karşı tarafın aşkıyla var olur, tutuşur. Karşı tarafın aşkı olmasa; güzellik, taştan farksızdır. Dolayısıyla sevgilinin güzelliği aşkla anlam kazanır. Yoksa güzelliğin hiçbir değeri yoktur. Bunu halk ozanımız Aşık Veysel, elli yıl önce söylemiş ve bunun tesiri hâlâ geçmedi ve geçmeyecek insanoğlu var olduğu sürece.

Güzellik, bazen bir zehir gibidir. İnsanı zehirler ve kendine alıştırır. Nasıl uyuşturucu, alkol, sigara alışkanlık yapıyorsa, güzellik de alışkanlık yapar. O güzelden bir türlü ayrılmak istemezsiniz. Ama için içini yersiniz. Size acı vereni alıp başınızın üstüne koyarsınız, kapı dışarı etmek aklınızın ucundan geçmez. Sevgi, saygı, merhamet, olgunluk gibi nimetleri hiçe sayar, bunları görmeden ilişkinize devam edersiniz. Böylece mutsuz bir ilişki meydana gelir, devamlı kendinizi kandırırsınız. Bizler, güzelliği tamamıyla bir kenara bırakalım demiyorum. Elbette zevkimiz olacak, kendi çapımızdaki biriyle birlikte olmayı istemek hepimizin hakkı. Fakat bunları çok abartarak hayat felsefesi haline dönüştürmektir sakıncalı olan. Güzellik, her zaman insanlığa eşit olmaz.

Kafayı güzellikle bozanların sonunu hiç hayırlı görmüyorum. Bu konuya uygun çok güzel bir deyim var: 'Basireti bağlanmak'. Güzellikten başka bir şey görmeyenlerin basireti bağlanmıştır. Bunlar, mutsuz kalmaya mahkûmdurlar. İnsanların daha başka sıfatlara da önem vermesi gerekmektedir. Bir de güzelliğin fani olduğu unutulmamalıdır. Ölünceye kadar sizinle beraber gelecek ya da size sadık kalacak olan şey güzellik değildir, aşktır, sevgidir, anlayıştır, saadettir, sadakattir, saygıdır, en önemlisi de huzurdur. 'Esas Güzellik' ise, Yüce Yaradan'ı bilmek ve ona kul olabilmektir.

Selam ve Dua ile
Önder Demir
2010 /2/5