güvercingillerden dişi bir Yusuftutan
bizim ofisin darebesine yuva yapmıştı
önce büyük bir uğraşla yuvasını çalı çırpıyla düzdü
o çırpıları yukarı dizdikçe rüzgar da döktü
indi çırpıları defalarca yukarı çekip dizdi
yalanım yok belki de saatte kırk kez inip çıktı
ne bıkmak bildi ne de usanmak
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta