güvercingillerden dişi bir Yusuftutan
bizim ofisin darebesine yuva yapmıştı
önce büyük bir uğraşla yuvasını çalı çırpıyla düzdü
o çırpıları yukarı dizdikçe rüzgar da döktü
indi çırpıları defalarca yukarı çekip dizdi
yalanım yok belki de saatte kırk kez inip çıktı
ne bıkmak bildi ne de usanmak
Adını anmak güzeldi,
dost ağızlarda sana dair cümlelerin
ıslatılması...
Adını anmak...
Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel
avuntularına sırt çevirip senden söz açmak...
Devamını Oku
dost ağızlarda sana dair cümlelerin
ıslatılması...
Adını anmak...
Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel
avuntularına sırt çevirip senden söz açmak...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta