Güvercingillerden dişi bir yusuftutan
Bizim ofisin darabesine yuva yapmıştı
Önce büyük bir uğraşla yuvasını çalı çırpıyla düzdü
O çalı çırpıları yukarı dizdikçe rüzgar da döktü
İnip çalı çırpıyı defalarca yukarı çekip dizdi
Yalanım yok belki de saatte kırk kez inip çıktı
Ne bıkmak bildi ne de usanmak
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta