Dişçi Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Bakınca benim emektar dişlere.
Ne bunlar böyle çürük çarık dedi.
Muhtaç kalmıştım ben hep gülüşlere.
Dişin etlerin bile yarık dedi.

İlk önce tepe ışığını yaktı.
Eğildi ağzımın içine baktı.
İçime inceden bir korku aktı.
Korkma acıtmadan yaparık dedi.

Penseyle vurunca çürük azı'ya.
Şöyle yıldızlara çıktım geziye.
Hay senin eline diyerek suziye.
Hişşt sakın bir çivi çakarık dedi!.

Sonuçta bellidir ağzımın çapı.
Vurunca dişe kocaman matkabı.
Çeneme değdi de demirden sapı.
Üçü felç olmuş beşi ayrık dedi.

Bir kanal açarım iki de dolgu.
O konuştukça benim rengim soldu.
Seksen beş bin dedi gözlerim doldu.
Hiç dert etme bir kulp takarık dedi.

Baktı, beşi çöp olmuş dedi dişin.
Sonu hiç iyi değil bu gidişin
Kırk taksit olur kırk beş ise peşin.
Düşünme birşeyler yaparık dedi.

Bunların yanına üç adet implant.
Gerekli dedi bağladı bir halat.
Help help diyerek asistandan imdat,
Umdum amma o olmaz sıyrık dedi.

Bu da yapılmaz ki AKÇA yazara.
İlk randevuyu verdi bu pazara.
Beni diri diri soktu mezara.
Unutma bu sana son buyruk dedi.