Her akşam aynanın karşısına geçip
fırçaladığımda dişlerimi.
bu kırıntılar çaldığım mı acep
kuşlara yem bile değil.
Neyse;
traş olduğumda
tanımadığım bir başkasının yüzünden sinek kaymasın.
Yüzümü kaybettim.
Arıyorum;
baktığımda küplere binecek zahiri.
ben kaldım onda-ödünçmüydüm.
Ele vermediği için;
bulamıyorum-yüzümü.
Kayıt Tarihi : 15.1.2009 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
derin betimlemelerle dolu, aynadaki görüntüleri bile, insanın mantık çatışmalarına dönüştüren, doğa olaylarını, insanın toplumsal çatışmalarına sokan bir tasvir üslubu..
bu yönüyle, düşündürücü, didaktik tarz..
kutlarım.
saygılarımla..
orhan_tiryakioglu
TÜM YORUMLAR (1)