Karşılıksız acılarla tozlanıyordu kimsesiz kalbi.dağılıp gitmemek için bütün kapılarını kapatmıştı hayata.duvarlarının gerisinde hem içindeki kötülüğü susturuyor hemde dışardaki kötülüklerin içine girmesine engel oluyordu.ama kötülüklerden saklanırken iyi rastlantılara, aşklara, onu uzun yollara çıkartacak olan doğurgan acılara da kendisini kapatıyordu.ve ne zamandır kalbine iyilik yağmurları yağdırmıyordu.. çünkü böyle olması gerekiyordu, çünkü çektiği acılar genç yaşta bükmüştü belini ve doğrulmak için dışarıya tüm kapıları kapatması gerekiyordu.
'Dışarıya kapıları kapattıkça içerime umut ışığı doğuyor'
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta