Karşılıksız acılarla tozlanıyordu kimsesiz kalbi.dağılıp gitmemek için bütün kapılarını kapatmıştı hayata.duvarlarının gerisinde hem içindeki kötülüğü susturuyor hemde dışardaki kötülüklerin içine girmesine engel oluyordu.ama kötülüklerden saklanırken iyi rastlantılara, aşklara, onu uzun yollara çıkartacak olan doğurgan acılara da kendisini kapatıyordu.ve ne zamandır kalbine iyilik yağmurları yağdırmıyordu.. çünkü böyle olması gerekiyordu, çünkü çektiği acılar genç yaşta bükmüştü belini ve doğrulmak için dışarıya tüm kapıları kapatması gerekiyordu.
'Dışarıya kapıları kapattıkça içerime umut ışığı doğuyor'
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
