Dışarısının Hikayesi Şiiri - Emrah Gürel

gidemediğim yer
gözümü her sabah kaparken hayal ettiğim
hayalgücüm.
uğruna gece nöbetleri tuttuğum
aşk.
amacına amacımı eklediğim sevgili.
içerisi senden ibaret bilirsin
geriye dönüşleri her defasında yaşadığım yeri
anılarımı şekle bürüyen güzellik.
denizine anlam kattığın yerde bakışın pencerende
bilirim.
en güzel çiçeklerin sensiz renksiz, soluk
en mutluyum diyenleri hasretinle mutsuz, donuk.
bebeğinde dolaşırken istanbulun
istanbulun dışarısı nasıl soğuk.
ben unuttum içini;
osmanbeyin rengini, sesini
unuttum.
hayal etmekten seni mecidiyeköye kadar giderken
dışarıda ne vardı haricinde senin?
ya da vapurla karşıya geçerken denizin dalgasını
en kalabalık yeri hatrımdan çıkmış eminönünün.
bir rüzgar, bir martı sesi bir sen kaldın aklımda.
dışarısı soğuk bilsen sensiz.
telefon bile yetmiyor izin vermiyor
bir dakika on saniye.
taksim bir kahve içişi kadar kısa kaldı aklımda.
ışıklar pek aydınlatmıyor etrafı
sen yokken.
elimi uzatıp kadıköye doğru
bir kartal gibi günlerce
dışarısı sensiz soğuk.

etraf solgun gözlerini göremeyince her sabah.
bilmeyince acaba deyip endişelenince
duyamayınca.