Penceremde morarıyor güz
Dışarısı kadar üşüyorum
Sesinde rüzgar uğultusu
Odamda kar-çamur...
Küfrediyorum yalın ayak duvarlara
Geçimsiz bir boşluk yüzümde patlıyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim