Camdan dışarıyı izliyorum hüzünle,
Kar yağıyor lapa lapa,
Çamlık, ağaçlar her yan bembeyaz,
Tertemiz pırıl pırıl bir görüntü,
Tüm kirlenmişlere inat.
Düşünüyorum her düşen kar lapasında,
Yeni bir leke kapanıyor sanki,
Yarışırken kar taneleri birbirleriyle,
Ben de hayatımın kapadığım lekelerini görüyorum.
İçimde bir sızı var,yüreğim daralıyor.
Çıkıp yürümek istiyorum saatlerce,
Karlar üstünde ve çiğnemek ihanetleri,
Yalanları,ikiyüzlü tiyatro sahnelerini.
Gece karanlığında sanki ışık yanıyor gökyüzünde,
Öyle beyaz ki her yer,ışıl ışıl,
Sabah güneş doğup bu karları eritecek,
Yine çıkacak çamurlar,tüm oyunlar ortaya.
Ellerimi kaldırıyorum dua eder gibi,
Yukarıya,uzaklara bakıyorum,
Oralarda bir yerlerde hala umut var,
Umudumu yitirirsem yaşayamayacağımı anlıyorum.
Gözlerim dolu dolu olmuş fark etmeden,
Onları silip,evime bakıyorum.
Her ne kadar yalan ve dolansa da hayat,
Gerçek olan burası ve daima gerçek olacağı…
16/02/2008
Aynur MeydanKayıt Tarihi : 16.2.2008 22:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaleminize ve yüreğinize sağlık... Sevgilerimle...
Kar, kirlenmişlikleri geçici olarak kapar ama içerisindeki mikropları da öldürür.
Yüreğine sağlık.
TÜM YORUMLAR (2)