Dışarıda (960) Şiiri - İbrahim Arslan

Dışarıda...
(Tüm içeride olanlara ithafen ;)

Sen diye devam etmeyeceğim,
Benden bahsedeyim şimdi...
Dışarıda bir yerdeyim işte,
Dışarıda senden başka herkes.
Bende onlardan biriyim...
...
Dışarıda
Kelebekler var, çiçekler var.
Böcekler var, fareler var.
İyi- kötü hatıralar var...
Uzanıyorum dışarı da...
Hayal ediyorum içerisi nasıl bir yer...
...
Dışarıda toprak var.
Ve toprak adamı yer.
Ben huzur buluyorum itiraf edeyim.
Seviyorum toprağı- bulutu.
Islanmayı dışarıyı...
Dışarıda kalmayı.
İçerisi yani senin yanın.
Eskisi gibi çekmiyor beni.
...
Dışarıda.
Dışarıda...
Pencerenden baktığında.
Ki bakmıyorsun ki hiç...
Korkuyorsun...
Dışarıdan ben seni göreceğim diye...
...
Şarkılar söylesen bile kimseler duymaz.
Gül' sen bir sen bilirsin...
Güldüğünü, koktuğunu...
Ve yalnız başına öldüğünü,
Öldüğünü...
Anlayamazsın!
Dışarı yani bana adım atmazsan,
Adımını atamazsan...
...
Dışarıda,
Senden başka herşey.
Rüzgar titriyor.
Yaprak titriyor...
Ben titriyorum
Çünkü dışarıda.
Kah bahar kah kış var...
...
Yanıyorum ya.
Acıma...
Üşüyorum ya,
Acıma.
Sen içeride hayatını yaşa...
...
Dünya...
İçeride değil!
Dışarıda...
Hep dışarıda ama...
...
Ayakların mı yok,
Yüreğin mi..
Kala kaldın orda.
...
Kala kaldın içeride.
...
Ve sen içeridesin,
Hepimiz dışarıda...
...
Çık dışarı dediğin,
Hayatından çıkardığın için.
...
Sahi bir şey ister misin?
Dışardan!