Dışarıda... Şiiri - Mehmet Nuri Yalçın

Dışarıda ten yakıcı bir sıcak
Yok esintiden eser
Kimi bir umut peşinde, düşüncede, dalgın
Kimi sıkılmakta hayattan, bezgin
Oysa aynı havayı solumakta genizler
Oksijen aynı oksijen lakin
Kimine dert oluyor, kimine derman

Dışarıda hep aynı manzara
Bir yerlere koşturmakta insanlar
Kimi simit almakta simitçiden
Kimi banka kuyruğunda, sıkılgan, aceleci
Oysa zaman aynı zaman ikisi içinde
Saatler aynı saatler lakin
Kimine ızdırap oluyor, kimine devran

Dışarıda kuşlar uçuşmakta bugün
Kanatlarıyla eşlik etmekte nakaratına ezgilerin
Kimi bülbül olup konusu olmakta şiirlerin
Kimi karga olup dadanmakta korkuluklara
Uçuşup bir kanat çırpışıyla semaya doğru
Hayatlar hep aynı hayatlar lakin
Kimi muhtaç bir darıya,kimi çıkmaz olur gülistandan

Dışarıda rüzgara hasret ağaçlar
Yok hışırtı sesleri yaprakların
Kimi bir kuş ağırlıyor incecik dallarında
Kimi börtü böcek, karınca yuvası
Bir marangoz elinde biçimlenirken
Tahtalar hep aynı tahtalar lakin
Kimisi taht olmakta krallara, kimisi tabut bir adı bilinmeze

Dışarıda kalabalıklar içinde yalnızlık
Uzaklara dalıp giden bir yığın kişi
Kimi bir hayal ardından el sallamakta giden gençliğine
Kimi özlem duymakta geleceğine
Düşler sınırsız ne de olsa
Rüyalar hep aynı rüyalar lakin
Kimi hayra yormakta gördüğünü, kimine kabus gördüğü her şey

Dışarıda bir annenin çığlığı kulaklarda
Yalvarış, rica, temenni
Kimine merhamet kokusu siner bu çığlıklarda
Kimine sıradan bir vurdumduymazlık duygusu
Neresinde olursa dünyanın
Zulüm hep aynı zulüm lakin
Kimi bakar kimden geldiğine, kimi lanetler babası olsa

Dışarıda zemheri bir ayaz
Görüntü yağan karda bembeyaz
Kimi kar topu oynar, elleri sıcak
Kimi üşüyüp titremekte kabanlar içinde
Dediğim o ki yaşamlar tezat
Soluklar hep aynı soluklar lakin
Kimi ısıtmak içindir yaşamları, yaşama tutunmaktır amacı bir diğerinin

Dışarıda insanlar görmekte gözler
Zengin, fakir, işçi, patron
Kimi peşinde ekmeğinin, rızkının
Kimi kendisini hakimi sanmakta dünyanın
Geçip giderken bilinmezlere doğru
Gölgeler hep aynı gölgeler lakin
Boş kimisinin içi, içi boş zannedilense dolu olabildiğine…