Dışarı Çıkmam Daha Şiiri - Baran Aykut

Yine geldi sonbahar mevsimlerin en güzeli,
Kasım hele ayların sultanı piri
Havalar mı ? serin mi, serin.
Umutta olmasa insan donar orası kesin
Batıyor güneş, doğmakta ay
Vay vay ki ay bu akşam dolunay
Çıktım metrodan yürüyorum istiklale
Aklıma geldi birden Emirgan'daki lale
Bir taraftan bağırıyor kestaneci
Kulağı tırmalıyor adeta kaba sesi
Yürüyorum aşağı doğru aheste aheste
Bir dükkandan ses geliyor çalmakta o mahur beste
Sesi aç biraz diye bağırasım var
Lakin üşütmüşüm boğazda ağrım var
Birdenbire atladı üstüme bir çocuk
Bir elinde mendil bir elinde kırık bir boncuk
Anlatmaya çalışıyor derdini ağzında bir parça ekmek
Açlıktan ölüyormuş üstünde var bir eski püskü bir yelek
Attım elimi cebime ta dipten çıktı bir teklik
Verdim çocuğa cepte kalmadı metelik
Yürümeye devam ediyorum tıngır mıngır
Bastıkça taş aralarından çıkıyor su şaldır şaldır
Bir kaç dakika sonra bir korna sesi geldi
Tramvay sandım yüreğim ağzıma geldi
Döndüm arkamı, birden gözlerim karardı
Tramvay beklerken bana motor çarptı
Eh be adam ne işin var bu yolda
Araç girmez tabelası ta karşıda
Uzandım yere boylu boyunca
Sanırım kırıldı kaburgam acıyor dokununca
Toplandı meraklı ahali hatırı sayılır kalabalık
Atladı biri dokunmayın bu adam komalık
Ne koması kardeşim görüyorum ben seni
Kes lan dedi, doktur benim kurtaracam seni
Yirmi dakika kaldım buz gibi yerde
Umarım olmam işin sonunda zatüre
Ambulans geldi açıldı ahali yüklediler beni
İstikamet belli Okmeydanı-Şişli
Hastaneye vardık uzattılar sedyeye
Dedim çok soğuk üşüdüm yok mu battaniye
Doktor geldi hafif göbekli tombik
Dedi şanşlıymışsın yırtın şimdilik
Bastırdı kaburgaya dedim nefesim kesiliyor
Dedi sık dişini işim birazdan bitiyor
Hastanede kaldım bir hafta veyahut on gün
Ne gelen var ne soran sanırsın ki sürgün
Çıktım velhasıl vardım evime
Kaburga acıyor geçer sanırım herhalde
Buda bana ders oldu çıkmam artık dışarı
Rüzgar esti diye dalı kırıp atmalı
Benim tasam bu dostum bu şiir uzar gider
Dışarı zor artık umarım dikkat eder