Dışarı Çıkmak Yasak Şiiri - Güler Kavlak

Çocuk değil,
genç kızda değildim,
İkisinin arası yaşlardaydım.
Mevsim kış,
Dışarı beyaz pamuk kar,
Şeffaf buz.

Sesler geliyor cıvıl cıvıl,
Ne olur anne bende olayım,
Cıvıl cıvıl seslerin içinde,
.....Dışarı Çıkmak Yasak.

Biliyor annemde,
Mahallemiz evimiz,
Komşular,çocukları,
Evlerimizin fertleri,
Ama izin vermiyor işte.
....Dışarı Çıkmak Yasak!

Bahane bulup çıkmam lazım,
İçim kıpır kıpır.
Evimizin yanında, amcamların evi,
Karşı sokak tepe,
Çocuklar kayıyor,
Kar topu oynuyor.

Bari amcamlara gideyim,
Tamam yarım saat git.
Oh izin almıştım,
Kendimi attım dışarı.
Doğru,
Komşu çocukları olan,
Kardeşlerimin yanına..

Kimi yatmış sırtüstü,
Kendini karın üstüne resmediyor,
Kimi kapmış kızağını kayıyor,
Kimi annesinin naylon leğeni,
İçine oturmuş ayaklar dışarda,
Pür neşe.
Poşetten kızak yapanda var.
Oturmuş üstüne,
Kayıyorlar alabildiğince.
Kervana bende katıldım tabiikide.

Kaymak kartopu oynamak güzeldi,
Eve gitmekse zor, zordu ama,
Zorakide olsa, yöneldim eve,
Amcamlardan geliyorum!

....Annem kapıda,
Gene kaymaya gittin değilmi?
Ellerin yüzün buz kesmiş,
Ayakların su içinde,
Bak eteğinde kar içinde,
Soğuktan donmuşun.
Gir içeri.
Ama ben üşümemiştimki,
İçimde sıcacıktı.

Annemin sesini duyuyorum.
Daha yumuşak sanki,
Kızım çık dolaş biraz.

Mevsim kış,
Dolmuş saçıma kar beyazı,
Üşüyorum içim sanki buz,
Dinliyorum,
Cıvıl cıvıl sesler,
Komşu çocukları kardeşler,
Yoklar sokakta,
Nerdeler, ne oldu.

Yüzüm solgun,
Gözde fer,
Belde kuvvet,
Dizde takat kalmamış.
Doktorumun sesi!

Dışarı Çıkmak Yasak.