Dışarda Yağmur Yağıyordu Şiiri - Osman H ...

Korkunç bir gürültü,
Ansızın bir patlama,
Gök gürültüsü!
Birden sıçradım yataktan,
Ve koştum pencereye
Dışarda ysğmur yağıyordu,
İçimde sen!

Pencereyi açtım,
Önce ellerimi,
Sonra başımı uzattım pencereden.
Nasır tutmamış parmaklarıma, saçlarıma
soğuktan al al olmuş yanaklarıma Damlalar düşüyordu,
Göz pınarlarımdan sen düşüyordun,
Dışarda yağmur yağıyordu,
İçimde sen

Topraktan dumanlar yükseliyordu,
Düşüyordu yağmur toprağa,
Burnuma çektiğim toprak kokusu,
İçimi ürpertiyordu
Bana öncekilere olanları
Ve sonrakilere olacakları hatırlatıyordu.
Ve yarim!
Bana 'beni', özümü hatırlatıyordu.
Dışarda yağmur yağıyordu,
İçimde sen.

Hissetmiyordum ellerimi soğuktan,
Donmuştu yüzüm, yanıyordu,
Kuru soğukyakıyordu cildimi,
İçimi sen yakıyordun.
Dışarda yağmur yağıyordu,
İçimde sen.

Ve kapattım pencereyi usulca,
Uyandırmadan herkesi;
Binlerce kez ölen
Ve tekrar dirilen herkesi.
Uzandım yatağıma sonra,
Dudaklarımda üç beş mısrayla,
Kapattım gözlerimi.
Ölüme daldım ben de
Diğerleri gibi,
Ya Hay! Ya Hay! Ya Hay!
Dışarda yağmur dindi!
İçimde sen yağıyordun,
Yağıyordun, içimde sen

Hayat düşmüştü toprağa yağmurla,
Aldı götürdü korkuya dair ne varsa.
Cümleler döküldü ruhumdan sana dair,
Emin olan, 'benden' olan cümleler,
Rüzgarla göderdiğim, sana dair saf cümleler.
İsterim artık senden seni, kalbini
Meleğim! Pınarhisar'dayım beklerim seni.

,