Dışarda Kar Yağıyor Şiiri - Zafer Özkay

Yüreğime kar yağıyor, aslında dışarıda kar yağıyor.
Sanki içime yağıyordu, yağıyor ama yanıyorum sanki.
Heybetli bir kuzune’nin yanına oturmuş,
Çıtır çıtır yanan odunun sesini duyar gibi.
Dışarıda kar yağıyor, sanki içime yağıyor,
Kuzune’nin üstünde güğüm fokur fokur kaynar gibi.
Dalıp gitmişim maziye, beyhude geldi geçti yıllar,
Nasıl silinir hatıralar, çocuk kalabilseydik keşke,
Keşkeler kâr etmiyor ne çare.
Kar yağıyor kar, dışarıda mı yağıyor içime mi? Bilmiyorum.
Usul usul ve derinden geçerken hayat,
Ve biz ölüyoruz yavaş yavaş, hiç farkında olmadan geçiyor ömür denen tren.
Trene erken mi bindik yoksa geç mi?
Vakti geldi mi yoksa geçiyor mu? Diye düşünürken kuzune’nin başında,
Geldik kelimelerin sonuna, artık vereyim bir mola,
Bu satırları okuyup kimler hayra yora.

Zafer ÖZKAY 10 Ocak 2019