Dışarda Kar Yağıyor Şiiri - Osman Erdoğmuş

DIŞARDA KAR YAĞIYOR

Dışarıda kar yağıyor
Ben içeride üşüyorum
Çocuklar kartopu oynuyorlar sokakta
Millet buzlu yollarda giderken
Ben düzlükte düşüyorum

Dışarıda kar yağıyor
Ben sobanın başında
Umutsuz ve çaresiz
Kolum kanadım kırık
Boş duvarlara bakıp
Seni düşünüyorum.

Dışarıda kar yağıyor
Ağaçların üzerinde gelinlik
O nazenin manzara
Seni hatırlatıyor bana
Girmişsin koluma
Gidiyoruz
Nikah memurunun karşısına
Hayalde sınır yok işte
Ben bu ümitle yaşıyorum.

Dışarıda kar yağıyor
Şehir bembeyaz örtüye bürünmüş
Saflığın temizliğin
Ve beyazlığın
Cümbüşü var tabiatta
Sana olan sevgimi
Sanki yansıtıyor dünya
Bütün berraklığımla
Sadeliğimle
Heyecanımla coşuyorum.

Dışarıda kar yağıyor
Gecelerde bile bir aydınlık
Tatlı bir nur var
Böyle gecelerde
Ta ilkokulda
Türkçe kitabındaki
Okuma parçası geliyor aklıma.

Nine kazak örerken
Çocuk ders çalışırken
Tekir yumakla oynarken
Patlamış mısırlarla
Odamıza gelir misin
Dünyamıza girer misin
İşte böyle bir dünyada
Rüyalardan hayallerden
Gerçeklere koşuyorum
Heyecanımla coşuyorum
Bu ümitle yaşıyorum
Ve hep seni düşünüyorum.