Dişarda çok kar var Şiiri - Muharrem Tüylü

çoçuklugumu hatırlıyorum çok azda olsa
bir yorgan altında üç kardeş
rahmetli anacıgım derdikidişarda çok kar var
bir arada yatın üşümezsınız çocuklar
bir döşekte bir yorganda ısınırsınız derdi
bilirim aklım yeter çoçuktum ama
anamın amacı fazla tezek yakmamak
kış uzun sürerse yetsin yakacagımız
idare etmek gerek yoksa nerde alırız
hiç boş durmazdı anacıgım yün egirirdi
ayaklarımız üşümesin diye çorap örmek için
yoktu şimdiki gibi hazır olsa bile neyle alacaktın
kim şehre gidip çorap alabilirki yollar kapalı
anacıgım birimize örerdi diyerimiz yine yırtmışız çorabı
iyi hatırlıyorum yanan sobanın başında
patates pişirip yedigimizi
hep hatırlarım mıs gibi tarhana çorbasını
soguk karlı havada nede güzel olurdu
ana hep söylenirdi kendi kendine
komşularımıza kızardı yazın yangelip yatarlar
kışlık akıllarına gelmez diye
ben şimdi hatırlıyorum bizim sivasta
kış altı ay sürer kar bir metreyi geçerdi
çok üşürdüm koyunların başını beklerken
kardeşim rahmi küçüktü o durmaz kaçardı
ablam kız çoçugu baban onu hiç koymazdı
yine nöbet sana yıkıldı hadi muharrem dedim
okula giderdik okulda ısınmamız gerek
evde tezek alırken anama sorardık
ana okula tezek götürecem dedim mi
aman oglum küçügünde al derdi
hep hatırlarım tandırda pişen mıs gibi
yufka tandır ekmegini nede kokardı
kokusu köyün alt başında gelır
çökelekle bir durum yapsam o zaman
karnım doyar işte o zaman
anacıgım hemen başlardı oglum yavaş
daha pişirmede bitirdiniz idare edin demeye
şimdi anlıyorum neden böyle davrandıklarını
çünkü arkada ne fazla un ne yakacak var
öyleya onlar idare ettirmeyip kim edecek
şimdi bakıyorum ne idare eden var
nede idareyi bilin ne olacak bu halimiz
marka takıntısı olanlara
ısraf edip hiç sayanlara
olanla mutlu olmayanlara
kendini başkalarıyla kıyaslayanlara
ne söyleyim ne diyim bilemiyorum