Gözlerim hayata küstüğünde vakit tandı
seherin ayazında iliksizdi gönül, cayır cayır yandı
bir yanış ki, o
enkazına baykuşlar kondu
hu diye öten üveylik kuşlar yok artık gülistanımda
gam kargaları dönüp durur gönül semalarında
başım ellerimin arasında ah çeker
renkleri soldurur fistanımda
ayrılık buz gibi önümde engerek
ne yol var ne iz
bu can bana ne gerek
kalkanım yok gam boynumu keser
sararıp solsa da yüzüm
şer konuşmaz boynumun üstünde ki ser
ey benim ağlayıp inleyen gönlüm
gözünü kapat
kulağını tıka
her şeyi yak yık
sen süheyl yıldızısın parla nur saç
feryat etme ucunda yok ki ölüm
Kayıt Tarihi : 17.1.2014 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
....
TÜM YORUMLAR (1)