Dîrokşan Şiiri - Resul Üstün

Bir akşamüstü sevdası düşer sol yanıma.
Ve sızlatan bir ağrı saplanır ahan şu bê xwedî yüreğime.
Dîrokşan, dar a bî ya bê av e.
Xorte kî dil şêr e, ji mêra mêrtir e.
Mendil içinde şeker lokum döker Zerê’nın başına
Tutuk evinde, di xewna xemilîde.
Kabuk bağlamaz bir kara yaradır Kürt geleneğinde.
Çêlkew Zerê can alır, can verir, berdêl gider wax!
İçinde onulmaz acılar kök salarken
Ne Tirkî Türkçedir,
Ne Kurdî Kürtçedir artık.
Tüm soyutlar içi boş kavramlar kargaşasıdır.
Çünkü yürek aç,
Yürek muhtaç,
Yürek haraç mezattır içi boş milyonlar içinde.
Bir anlamı da yoktur zaten sevdası tutuklu tutsağa.
Wexta kû dil, ji dil çû der şûnda.