Dirimsel sıkıntılar işte böyle geliyor

_ Delik deşik bir ormandayım
en koyu olan yerlerinde
kayalıkların başladığı yerde bir ışık var

yosun dinginliğiyle dalıp gitmekte varmış güntülüne -ki ucu açık sonsuzluklarda bir taşın daldasına kıvrılmıştım - kendi kendime ıssız kuytularda kış uykusunda gibiyim.

_ zaten
uç uca bağlanıp çağlandan düşen damlalarla dip yapmıştım halbuki
mendereslerdeki debilere kapılıp

neden dönüp durmak bir kartal tüyünde her rüzgârla -ki artık şimdi gölgendeyim uçsuz bucaksız dağlar arasında - ne acı şey sınanmak, hele ki böyle kendi yörüngesinde.

_ Bak
yaprak bile kendi gölgesine düşerken
bu şüphe niye

yine dirimsel sıkıntılar üstüme üstüme -ki artık gölgende yok- ve yine gün ağarmak üzere.
...