Dirilişim Şiiri - Mustafa Eldeniz

içinde susamışlığım saklı düğüm
sağanak gecelerinde
sonsuz karanlıkların kırılgan sevişi
çözüldüğüm su
toprağın can acıtan kokusu

sabah rengine karışmış sis
belli belirsiz yürüyüşüm
şehrin parklarında
yalnızlığın intihar dizeleri

kaldırıp o parklardan
cenazemi
gecenin saatçisine kavuşması oluyorum

suçlu tanrılar kalıyor burada
alacalı bir düşün masal çanlarıyla
kutsallığını yakıyor
saatler ve geceler

bıraktığın yerde kızıl yazılar
dört yanın yanık sessizliği
gövdeme dikilmiş duvarlar
binlerce mezar taşım
hayal yelkenlilerinin ardından aldanışım
ve sonrası
ölümlü gerçekler…

farkındayım
aklımın savaşı bu deliliğim
ve bütün galiplerin yenilme arzusu
her yola çıkışımda yalnızlığı zaferlerimin
buruk bir coşkuyla
ellerimi bırakışım uçurumlardan
gözlerine doğru gidişim

öğrendiğim
onca şeyden sonra
yalnızlığın ölü hali
konuştuğum sessizliğimde
o ölü hallerimle tekrar tekrar dirilişim…