Dirilişim 1 Şiiri - Sefa Köse

Bir adam yanaştı inime
Kıt aklı bilinmeze savruk
Bir başına bedel binime
Ve elleri inançtan kavruk

Gülü'verdi dimdik dururken
Diyordu, "Açtım sana kucak!"
Bir anda yanıma otururken
"Ve bir gün zamanla dolacak!"

Meramı beklerken usulca
Gözler de, özlerle ilişti
Ve ansızın her şey susunca
Sözleriyle özüm birleşti

Gaipten bildik bir ses duydum
Enseme boşluğu iniyor
Ve tamam biliyorum, buydum
Sırtıma bir tarih biniyor

Söz sırası bana geçince
Sözcükler yerle yeksan oldu
Bir his sızdı dile, ipince
Dedim, "Ben bir zamanda boldum"

Asıl kök saldığım yerimden
Meyvem için indirilmedim
Meyve diye kökler yedim ben
Çünkü ölümden dirilmedim

Soruyorum, benim özüm nerde
Sömürürken beni bu sarkaç
Gördüm, düştü muşamba perde
Döküldü zaman dolu bakraç

Ve şimdi özümdeki, ancak
Kucakla başlar arınışım
Dolanıp durdum bucak bucak
Gördüm ki çoktan sarılmışım