Sevda Ufkuna Doğru Şiiri - Mutlu Gavcar

Zifirî bir gecede çevriliverdi
Sürgün kapısının tokmağı.
Kurtuluş ufkunun alnından
Güneşli müjdeyi okudum.
Sabır tığıyla çile kanaviçesini
İlmek ilmek dokudum.

Deniz bulanık, sis sinsi, rüzgâr asi.
Anladım ki kulluk,
Limana kadar hep yokuşmuş.
Edep çizgisinde, ebed semalarında
Titrek bir kuş olsa da varlık gemim,
Kuşanarak azmin kemendini
Mayısa kavuşana dek giderim.
Sevdam, kalbimde biricik fenerim.

Efsunî renklerin elmas şafağında
Doru atlara biner bakışlarım.
Sevda meltemiyle silinir,
Müzmin, kara kışlarım.
Bulunca gamlı dudağımda
Dil-ruba sakinin gonca kadehini,
Ezelî dostum bülbül ile
Söyleşiriz mutluluk bestesini.
Mest olup kendimizden geçeriz.

Hicran değil, ağu değil,
Hiçlik hiç değil,
Yürek yangınımız "gül" olsun diye
Kana kana ab-ı hayat içeriz.
Aşkımızın çağlayanı, yolumuza sebil…