Diriliş Mevsimi Şiiri - Yaşar Beçene

Diriliş Mevsimi

Yazın mavi tonları çekilince mekandan,
Her yanda bir vaveyla..sitem var yaşanandan.
Solmakta bütün renkler, hazan yemiş yapraklar,
Ölüm senfonisiyle inler durur topraklar.
Düşerken her bir yaprak, çok şey kopar ruhlardan;
Bülbülün sesi gelir hüzünlü sabahlardan.
Mevsim artık sonbahar, rengin kaybeder ağaç,
Ümitsiz olan bilmeli ki ruhu aç.
Grinin en koyusu kaplar da yeryüzünü,
Güneş nazlı sevgili, pek göstermez yüzünü.
Bulutların gölgesi düşünce yeryüzüne,
Keskin hatlar döşenir insanların yüzüne.
Gerilim kaybedilip tüketilince derman,
Hep ölgün bakışlarda çoğalır kayıp zaman.
Şimşek çakar, gök gürler, yağmur yağar sağanak...
Mefluç olan ruhlara O'nun yolu sığınak.
Bir ihtilaç halidir bu demde yaşananlar,
Halden kurtuluverir ışığı kuşananlar.
Hüzzamla bahsetmek ki, doğrumu sonbahardan?
Ona da rengin veren, süsleyendir Yaradan.
Yaşadığımız her gün bir diriliş faslıdır,
O'nu bilmeyen ruhlar hem gamlı, hem yaslıdır.
Mevsim nasıl olsa da, güzelleşir bakışla,
Varlık mana kazanır içten bir yakarışla.