'Diriliş' Akla Zarar Adamdan Akla Zarar ...

Hayat denen oyunun birçok sahnesinde
Dekordur tahta masa, kırık sandalye
Ruhum gibi kara, yaşlı duvarlara
Bakar, bakar dururum, yine ve daima
Dalarım düşüncelerin sonsuz derinliklerine
Yanılsamalar, ağrısı kesilmemiş yaralar
Gün ışığına çıkmamış kahır dolu anılar
Yalnızlık gecelerimin fareleri kemirir beynimi
Gölgeler kararır, sızılı bir özlem çöker odama
Tahta masamda is tutmuş lambaya
Tek başınayım hastalıklı bir yaşamın eşiğinden
Acılara acılar ekleyerek geçiyorum
Fareler kemirmekte biteviye bu sefil hayatı
Bir kapı sesi duyar gibi olurum bazen
Uçuşan bir eteğin çağrısı ve o gizli koku…

Kalbim fırlayıp çıkacak sanırım kafesinden
Kulaklarımda ürperten sürtünüşü sürüngenin
Gelir çöreklenir karşıma kızıl gözlü karayılan
Masa da isli lambada ki ışık titrer ve söner
Korkutan bir sessizlik, kalbin artan gümbürtüsü
Beyin gücü sarmalında endişeli bekleyiş
Perde kapanırken alkışsız ağır, ağır
Dışarıda doğanın büyülü senfonisi başlar
Yaratıcı güç yeni şiirini yazar
Sığamaz olur savrulurum dizelerle
Ne fareler kalır beynimi kemiren
Ne de karşımda çöreklenen kızıl gözlü sürüngen
Dayanamadılar böyle bir faydasızlığa gittiler

Yaşlı, yorgun gözlerle yolları gözlemek kader
Hep o bildik şarkıyı mırıldanacağım;
“ Belki gelirsin diye boş yere yandım! “

Umutlar hayat bulacaklar yeniden
Çiçekler düşecek renk, renk kucağıma
Göğün akşam kızıllığında ağlayan güneş
Sabah sıcak gülücüklerle doğacak üzerime
Ben ölü can, her sabah yeniden dirilirim
Bir yudum su, bir gıdım sevgi ile hayat bulurum.

Dinmez Er / Çeşme / 2010. 08. 03 /