Diriliş Şiiri - Safiye Özgöç

En güzel aydır nisan,bahar ve yağmur.
Aşkı anımsatır insana.
Rüzgarlı bir nisan sabahıydı,kıştan kalma soğuklar son demlerinde.
Dağılmış saçlarımla bekleme salonuna geri döndüğümde,oradaydın.
Lanet gözlerle baktım sana..kim şimdi bu adam? diye..
Sen bütün ihtişamınla yanımda oturuyordun.
Feryadım göklere çıkmış,Rabbim cevap vermiş gibiydi.
Yalvarışlarımı duymusmuydu yoksa?
Yada vereceği acıya katlanabilmem için bir güçmü sunuyordu?
Bir bisküvi alırmısınız? dedin. ve..
Leb-i derya gibi sunuldu önüme senli yaşam..
Sessizliğin ardındaki çığlık.
Tükenmişliğin ardındaki diriliş gibi..