Ağlar
Dağlar ve gökler,
Ortada bir ben...
Sadece ben...
Kollarım göklerde sadece ben...
Yanan avuçlarıma,
Semâdan dökülürken salkım saçak su,
Açılmış ellerime yağıyor rahmet...
İçimde ölesiye akıyor kan.
Toprak, ruhum gibi derinden yanmış,
Bak yükseliyor kokusu,
Allahım her yer su...
Zamanın perdesini yırttım bir çekişte,
Yığıldı yere...
Bir tül perde gibi sessizce
Döküldü zaman,
Göründü gerçek...
Ruhum sanki alevler arasında
Savrulan bir duman.
Yıllarım, rüzgârda uçuşan küller,
Görmüyor göz gözü,
Göklerden dökülürken karıştı zaman...
Kırpışan kirpiklerimde kıvılcımlar
Yanıp sönüyor bir bir.
Yağsın istiyorum yine deli gibi,
Göklerden dökülsün salkım saçak,
Yağsın üstüme, yağsın.
Dirilişim o zaman,
O zaman...
Kayıt Tarihi : 6.3.2007 18:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirinizde güzel. kaleminize kuvvet. Yukarda sanki bir hata var. Yoksa yanılıyormuyum. Ortada (ve) olmalı değil mi?
TÜM YORUMLAR (1)