Diriliş Şiiri - Müslim Hisari

Sen de mi kurumaya yüz tuttun yasemin
bilmez misin kurumak kırılmayı getirir,
halbuki en güzel şiirler sana yazılmış
dalına asılmış en temiz dilekler,
nedendir bu nankörlük yasemin.
seni kimse bilmese bile ben iyi tanırım
yüzünü asmandan kırgınlık anını duyarım.
İstanbul bu kadar kalabalıkken;
neden,
neden yasemin sen ve ben yalnızız..
kimse bilmiyor mu yoksa adresimizi?
haklısın, kim ne yapsın meskenimizi..
onca kokulu, renkli zühre varken
kim bize değer versin ki?
alsam başımı ve gitsem diyorum,
ben giderim,
bu bana zor değil
ama işte, sen varsın yasemin,
sen varken nerelere giderim..
gel beraber gidelim desem
bilirim, toprağından başkası haleldir sana,
namusun olan köklerine başka toprak değsin istemezsin.
istemezsin; ama ne yapalım be yasemin,
herkese ziya düştü, bize rıza,
Hakka, haklıya rıza güzel de
ya bu haydutlara,
seni toprağından çıkarmak isteyenlere,
susayım mı yasemin?
Neden susuyorsun?
yoksa sen de mi korkuyorsun..
yapma be yasemin,
Diriliş fısıldayan sana ne oldu?
ne oldu ki nilüferler özenmez oldular sana..
kimlerle hasbihal eder oldun,
fikirlerin gibi dilin de değişir olmuş..
beni burada tutan senin hayalinken,
beni ilk hicv eden sen olmuşsun.
yapma be yasemin,
perdeleri bu kadar sıkı kapatma
tamam beni boşver de,
güneşin seni görmesi lâzım..
Babam haklıymış be yasemin,
herkesin kendine göre rüyası varmış.
halbuki, bilir misin ben rüyaları hiç sevmem,
beceremediklerinin rüyasını görür hep insan,
yenilgilerini telafi etmeye çalışır rüyalarda.
sen rüya aleminde devam et yasemin,
ben ise uykunda seni izlerim.
sanki böylesi daha iyi,
sen rüyanı yaşar,
ben de sana şiirler söylerim.
sesim garttır kusura bakma,
affet beni..
rüyandaki eşkıya say beni,
rüyana girsem o bile bana yeter yasemin..

(25.07.2015)