Diriliş Şiiri - Gülbey Yılmaz

(Sezai Karakoç Anısına)

Göklerden gelen karardı
Kader bu seni bizden aldı
Sürgünden ebedi alemi vuslata
Gidişin üzdü ustaların ustası

Güz yaprakları düştü dalından
Güller soldu senin yasından
Biz kalırken yalnızlık aleminde
Vedanla sürgün son buldu kasımdan

Buldu mu felah ağlayan mısralar
Geceyi onardı mı mimarlar
Karakoç aşkı yankılanırken mecrada
Söndü mü nice yanan hisarlar

Bir Çınar gölgesinde gölgelenenen
Bir yüce deniz bu dalgalananan
Gök kubbede bir adam ki hiç
Bir şair ki asla unutulmayan

Aşkına bir nameyle seslenen
Diliyle en güzel besteden
Ömrü bir gaye uğruna
Bir sevdaya koştu peşinden

Dirilişe doğru bir adım daha
Umudun adı Mona Rosa'ya kavuşmaya
Şarkılar şiirler konuşurken ardından
Birleşir Güller Karakoç ruhuyla