Diriliş Şiiri - Ömer Burçin Özkişi

Tütün sarmaktan kararmış parmaklarım
Arşınlıyor iki büklüm olmuş kulları
Toprağın yedi kat dibinden geliyorum
Dilimde petrol kokan tümceler
Üstüm başım pas içinde
Silkelendim
bir güvercin ürkekliğiyle
Ve sana koştum ilkin
Ellerimde kiraz çiçekleriyle
Tenime dokun ve
üstümden şu ölü toprağını kaldır
Şimşekler çaksın gözlerimizde
Yağacaksa yağmur şimdi yağsın
Göğe bakmayalım,hayır!
Göğü işgal edelim bir gece yarısı
Ne olduğuna şaşırsın martılar
Biz seninle gülmekten yorgun
Gözümüzden akan yaşlara gebe kalsın
Duaları cevapsız kalan zavallı mahluk
Kavra parmaklarımı sımsıkı
Nabzın damarlarımda atsın
Bir kaç kadeh rakı içelim Beyoğlunda
İstiklal'e koşalım sabaha karşı
Üç kuruş paramız kaldıysa geride
Tinerci çocuklara dağıtalım
Yazıktır
Uyumayalım sevgili
Uçurtma uçuralım denize karşı
Uçurtma süzülsün avuçlarından
Bırak o da özgürlüğü tatsın
Güneşin ilk ışıkları altında
Çatlaklarına sız dudaklarımın
Yüreğimdeki mührü kopar
Ve sarıl
kaburgalarımı esnetecek kadar...
Taptaze elmalar getirdim sana
Yeşil,sarı,kırmızı
Günahı benim boynuma...