Diriliş Şiiri - Burak Saraç

Aynalar, aynalar şahidim aynalar
Yol geçmez Han’a konmaz,
Gölgesiz, yansımaz resmi aynalar
Hatıralar susmaz sesi, mukaddes yükü,
Bilenmiş yol olmaz, yol almaz çaresizlik,
Yapayalnız, mazlum görmez, masum sessizlik
Bir haykırış ki asırlara uyanış,
Zamanın dibinden zamansız kıyamet
Sefil yükünle dünyam, bir tarafta rahmet...
En ulvi manalarla başlangıç ki diriliş
Çatırdayan, çatlayan topraktan bir tohum gibi
Serpilen bedenim,
Var olmaksa, varlıkladır sebebim
Artık bozguna uğrarcasına boğulan sessizlik o an
Rengine matem, rengine çamur ve kan,
Ne masaldır, ne yok
Asıl adıdır onun hakikat
Zamanı gelmiş ise âlem, alem üstüne tek kat
Allah’ı tanımakmış asıl sanat
Âlemler yaratılmış hürmetine çehresi ki o hassas hat
İnce bir mizan, hassas bir ölçü ve ahenk
Hilkatin sırrına kafi zıt manasına denk
Bir adı yaratılış diğer adı ölüm
Dibinden çatlayan ve çatırdayan destan,
Suskun ve uykudadır artık geride kalan zaman….