Diriliş Şiiri - Dilek Mert

Kadavramın
Tüm organları büyük teğellerle dikilmiş
Keskin bir yorgan iğnesi damarlarımı parçalamış geçmiş
Vaziyetim hal değil
Isıtılmaya verilmişim karanlık bir odada
Parmaklarım
Yavaş yavaş can buluyor pişiyorum kor ateşlerde
Üst kimliğim bozulmamak üzere düzeneğe konulmuş
Alt tarafımdan yoğun bir koku
Karanlık çok karanlık
Tetikdeyim
Cehenneme düşmüş gibi
Lav püskürüyor dudaklarımdan ağzımı açamıyorum konuşamıyorum
Düşerken çocukluğum geriliyor şakaklarım
Önüne geçemediğim piç ruhum
Kavgalarım geçiyor
Oyuncaklarım ve o güzel insanlar
Her yolcu giderken bende bir şeyler bıraktı
Almadan vermek
Çalamadım hiç birinden
Kayda geçmeyen bir yerlerde unutulmuş çocukluğum
Öyle ya kimliksizim meçhullerdeyim
Kim arar beni
Kim sorar

Şarkılarım bol arabesk
İlk dudaklarıma düşen sigaram
ilk aşkım
İlk terkedilişim
Cama düşen ilk gözyaşlarım

Yaşadım mı öldüm mü ben şimdi
Kayıplarım düşüyor avuçlarıma
Son kavgam yıkılışım, tekrar tekrar ayağa kalkarım ben
İnşa ederim yeni aşklar bir şiir daha yazarım ben
Yani şimdi yaşıyormuyum öldüm mü ben...! ! !

(01.01.2013)