Dirileyim Şiiri - Hamza Görgülü

İç çekişlerim azaldı sanki
Yeni ışıltılara gebe yüreğim
Duvar gibi örülü kahredişlerimin
Sıvavaları dökülmeye yüz tutmuş
Üzerinde.
Dem tutmuş alaca kanat üveyikler
Yosun bağlamış çoktan kahırlarım
Ha yıkıldı hayıkılacak.....

Yerinde önce çimenler bitmeli kahırlarımın
Şöyle baharda yeşile çalan alabildiğince
Ve ağaçlar dikmeliyim kök tutsun,
Kök tutup köklensin mutluluk diye,
Asırlık köknarlar filizlenmeli
Ve papatyalar bitirmeliyim sarı beniz
Eylüle inat
Duvara inat
Hayata inat
Sana ve bana inat
Yeniden bitirmeliyim
Yetmediğince yetirmeliyim
Bitti dediğinde mutluluğu kader
Geçirip tırnaklarımı bedenine
Kan emici yarasanın misyonu
Hayatta kalma becerisine kopya
Semirmeliyim.....
Hayat sendenl mutluluğu dilenmiyorum
Vermesende komparador edasıyla senden
Sömürmeliyim....

Boz bulanık akmalalı mağrur nehirlerim
Deli sel üzerine olmamalı köprülerim
Yumuşa artık eyy varoluş!
Pamuklara sargı zamanım geldi benim
Bitiremediysen şimdiye dek beni
Yengi günlerimin arefesindeyim
Ölmüşlüğümün sessizliği son buldu
Sedam yankılandı Sarıkız'dan
Hoyrat rüzgarlara verdim sırtımı
Yalaz güneşte parladı bedenim
Bir mızrak gibi çakıldım hayatın tam ortasına
Bırak benimle kavganı artık
Puştluğun zamanı değil, kaybettin

Göz oldum yeniden,
Kulak oldum fısırtıya kabaran,
Diş oldum, tırnak oldum,
Duvar üstünde tüneyen
Kızıl kanat kuş oldum,
Fukara sofralarında kuru soğan katığa
Ekmek oldum aş oldum,
Nice taze uykuda
Geç kalınmış düş oldum.
İzne ihtiyacım yok artık
Çekil kenara hayat
Dirileyim....