Diriler de ölürler Şiiri - Mehmet Ali Onay

DİRİLER DE ÖLÜRLER

Ölülerle işimiz, kabrine bir tas sudur.
Üzerinde yeşili, çiçeği olsun diye.
Işimiz dirilerle, kendini bilenlerledir
Mezarına günahsız, huzurla girsin diye

Ölüler ne isterler; bazen adı anılsın,
Yarım kalmış sevabı, kalanlarca yapılsın.
Dirilerde var hüner, tarla takım ekilsin
Insanlık yaşamaktan, korkmasın; doğsun diye.

Dualar diriyedir; ölü kitabı neyler.
Sabun su kirliyedir; aptesiz gezen beyler.
Servet yap mal biriktir, hangi ayetde söyler.
Hangi dinde yeri var, hırsızlık mübah diye

Ölüler menzildeler, hakka nail oldular.
Diriler ne izdeler, benliğe kul kaldıar.
Papazlara eğilip, cennete yazıldılar;
Zebaniler dünyanın, keyifini sürsün diye.

Kim bizi gözetliyor, kim başımıza çoban
Kim eker, kimler biçer, kime nasiptir harman.
Ölümsüzlük düşlemiş, aramış durmuş Lokman
Yine de yaşar olmak, ölmekten iyi diye

Kitap yazar Ahret var, Ahretde de hesap var.
Neyle doldurdun küpü, ballı var, kezzap var
Şahakul, Ebu Zer'i, südüler diyar diyar
Aç görürse susmuyor, isyan ediyor diye.....

13 Haziran 2015
Londra

Mehmet Ali Onay