Dirilen Ben Olurum Şiiri - Şükrü Nişancı

Nicedir yadını bırakmadım gel
Ülfeti boyunca emeklediğim
Mücrime çıkacak artık adım gel
Bir, ziyan olursa hep beklediğim

Metruk sevda çölüne sürülen ben olurum.

Bir kuş kanadına takıl süzül gel
Sarıdan kahveye akışı afet
Saçlarını dağıt dağıt çözül gel
Sonra da en müşkil nakışı emret

Gül cemalin üstüne örülen ben olurum.

Yine efkarlandım meraklandım gel
Gamzelerde hayat bulup bir daha
Görmesem yüzünü son kere güzel
Seni bağırayım diye çarmıha

Bir yolunu bulur da, gerilen ben olurum.

Bu sevda eskimez aynalarda sır
Gün bitmeden çöker içime akşam
Yüzüme bir cellad dehşeti yansır
Sensizlik faslını azcık uzatsam

Kah dostça Kah düşmanca yerilen ben olurum.

“El çek ilacımdan” geçti yaram, gel
Durmamın imkanı “şer” gözlerinde
İçimde saklayıp seni ey güzel
Suru duyar duymaz mahşer yerinde

Bilesin ki en evvel dirilen ben olurum.