Dirilecek Ruhtur Gelen Şiiri - Burak Göç

Dirilecek bir ruhtur gelen, inancım var
Beni varlığımdan yakalayan ebediyet sancım var
Kuşansın hareketin ufuklarını çocuklar
Atılmayan her adımı yakacak bir hıncım var

Yüreğimde burkulan, çekilen içimden
Sessiz bir nefesin, cansız çabasına bak
Uzaktan uzağa anlar gibi ol birden
Sonra dön düzenine, kendi hevesine bak

Her ruhun ızdırabı kendinde büyüsün
Her çıngıraklı acı, zehrini batırsın sahibine

Bitkiler yeşilini saklasın, kuşlar sesini sakınsın
Unutulsun balıklar tarafından denizin keyfiyeti
Karıncalar; insanlar kadar diğerinden habersiz yaşasın
Yaşasın insanların müthiş medeniyeti!

Akacaksa zaman, insan gibi aksın
Mutlaka birilerinin kanı bulaşsın eline
Bulutlar artık gözyaşını bıraksın
O da insan gibi gülsün, dostunun kederine
İklimlerde değer kalmadı, gelip gitmededir
İnsan dokunmayı unuttu, yalnız seyretmededir
İnsancıklar bekledi hep diğer mevsimi
Ve böylece nihayet kaybetti hepsini