Direnmenin Heybeti Şiiri - Bayram Budakoğlu

Gündelik yaşamın renklere boyanmış sahteliginde
Nefes alıp veririz çoluk çocuk vakit geçirince

İçimde özlemdir hiç bitmedi
Estetiğiyle direnmenin heybeti
İncitmeden kazanabilirdik marifeti
Korkmuyordu ki aşkındandı cesareti

Ah sevdalar vardı erdemlere perde
Sevdalar vardi herşeyin üstünde
Makus talihiyle savruldumu fedailer
Devşirmelerin sahte gözlerinde

Heyhat nereye kayboldu gök yüzlüler
O mahsun asi gönüller
Soluk benizli dalgalı rıhtım
Ruhumu o güzide mazide unuttum

Oysaki coşkun bir fırtına gibiydik
kırmızı yeşilin bitmeyen tazeliğinde
Yakalanmıştık ne acıdır
Gençliğimizin en zirvesinde

Nasıl olduysa oldu sarıya boyandı
Hüzünlü bir ikindi vaktinde yazgımız karardı
Tek gözlü düzenbaz kurmustu her yanı
Topal kukla acımasız dı hadimleriyle

Her kesimin yobazları hiç anlamayacaklar
Gülen gözleriyle
Alinin Yasine ne kadar benzediğini
Duymadilar bile feryatlarini
Masum bebeleriyle Ayşe öğretmeni
O kadar höykür diki lal kesildi insanlik
Tarihte az bulunur böyle düşmanlık

Ne istiyordunuz
Çılgınca lanet dünyanızı kutsuyordunuz
Birkaç serserinin ardından unuttunuz sefkati
Kıyıya mı vurdu o masum bedenleri
Aylan ve Galip daha bebekti

Acılar o kadar çok ki
Hangisine yanayım
Yakısmazdi bize yeis
Yardiminla yaralı bendelerine yetiş
Her başlangıç aslında bir bitiş
Hızır gibi hiç durmadan
Dertlilerin mazlumların imdadına yetiş.

Vesselam

Bayram Budakoğlu

Heyhat : yazık çok yazık
Makus: kötü uğursuz
Hadim: hizmetkar
Yeis : ümitsiz lik