Direniş Tozu Şiiri - Aydın Uzkan

Açılmış bir uykudur hayat
İki kıvılcım arasında yaşanır kavgalar
Yaralandıkça menzili uzar hüzünlerin
Yağmurlar karışır mühürlü gözyaşlarına
Ve kan kokusuna bandırılır yeminler

Acının çeyizini işlerken Rabia’lar
Rüzgarı çalınır ölüm değmemiş bedenlerin
Kefeni biçilir nasırlı dünlerin
Kırılmaz olur öfkenin çelik fidanı
Ve uyanır zırhını giymiş sesler

Dalları budanırken kutlu bir hayatın
Aynı ağıtı söyler dilsizler
Umut yaprak yaprak düşer ömürden
Kimi yorganda ölür kimi urganda
Ve toprağa gizlenir ölüler

Kanı çekilirken seslerin
Ölüme ayarlı saat gibi bekler insan
Koğuşunda sabahlar acının ortanca çocukları
Genç ölümlerle değişir mevsimler
Ve gözlerden damlar göç yaşları

Kağıt helva inceliğinde yaşanırken hayat
Yaralı bir kardelen kokusu sarar ruhları
Ecelin eli dokunur yanaklara
Bulanık su gibi dibi görünmez yüzler
Ve başlar sükunetin sureti...