Direniş Şiiri - Mehmet Önal

Denize nazır hüzünlerim,
bir sabah çisesini yemişçesine nasıl da tedirgin,

kurulanmamış saçlarını güneş mi kurutuversin ?

mavilere bulanmış bir yalnızlık,
asılı kalınan bir ipten daha mı gergin?

bir özlem gibi sevdalara açılmış, bir hayat mıdır sergin?

nazlı bakışlarda bir ömrü tüketebilirsin,
bir dudak tiryakisinin öpüşleriyle bitersin

en çıkılmaz anlarında hikayenin kahramanı değil, belki;
kaybedeni sensin
her şeyin bir sonu, yeni bir başlangıçta ümitleniversin.

uzuvlarını kaybetmiş bir aşkın, yoksulluğa tahammülü mü kalmış dersin,
ıssızlığa bürünen aşkların sahipleriyle yan yana mı gelsin?

paslanmış anılarımı yontabilirsin, bir kalp şeklini ellerin versin,
kurutulmuş bir çiçeğin yaprağından düşer gibi bir damla,
gözlerim, aklına gelsin !