Direniş Şiiri - Özcan Günergök

Bir direniş öyküsüydü
Her nefes alışımız
Sonuna hiç aldırmadan
Kafa tutardık “Doğru”lara

Yoruldum artık,
Sonu yok, pes diyorsun.
Boynu bükük, usul adımlarla
“Doğru”lara yürüyorsun.

Demek bu kadar kolaymış
Yenilmez bir devin devrilişi,
Kudretini inkar içinde,
Sahneyi sefillere terk edişi.

Oysa biz gerçeğe sevdalıydık,
“Doğru”larla kirlenmemiş
Yüreğin derinliklerinde
İlk günkü gibi temiz bir yerlerde.

Gerçeğin doğasında yalnızlık,
Yalnızlıkta gerçeklik var.
Gerçeğin sevdalısına
Kaçınılmaz yalnızlık var.

Kaybolursun “Doğru”ların arasında,
Gel, yeni bir türkü yakalım,
Yapamazsın çoğul cinnet denizinde
Haydi, mutluluğu yalnızlıkta bulalım…