Kim elini vicdanına koyar ki konan eller kirlenmişse bir kere küçük bir beden üzerinde..
Kim anlar acizliğini bir varoluşun yokluğuna düşen küçük bir yüreğin..
Ve ne kalır geriye üstüne çullanan bedenin,yüreğine tecavüz eden bir çift göz bebeğinin acı hatırasından başka..
Ama sanmayasın ki kadın yıkılır da düşer, ezilir de susar...
Sanmayasın ki bırakmış kendini bir asi rüzgarın soğuk tenine..
Umudun dallarına tutunmuştur sapa sağlam
Aç bir çocuğun bir dilim ekmeğe yumulması gibi..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta