Direniş Şiiri - Muazzez Karaduman

yıllardır susmayan
bir çocuk ağlıyor
gözyaşı silinmemiş
gece karasında esmer bir yüz
inci inci yağmurlar yanaklarında
sorgularsan yaşadıklarını
hüzzam şarkılar düşer omuzlarına
kimden hesabını sorsan
yamalı bohça

kader

kanıyor parçalanmış acılar
silinmiyor

tiyatro perdesi gibi
açılıp kapanıyor anılar

direniş
fırtınalara

kaç yağmur darbesi var izlerinde
bırakılmış gibi cami avlusunda
sessiz çığlıklarla
ölüme hasret
ölüme aşık
ölümü bekler
kalbinde yaralarla...