Direniş Şiiri - Ahmet Başer

DİRENİŞ

Yağıyordu kar ağır ağır,
Matem tutarcasına kederle,
Ve rüzgâr matem şarkıları söylüyordu.
Hüzün dolu uğultularla.
Gülü yaprağından, çiçeği dalından koparıp
Savuruyordu serseri kurşun gibi her bir yana.
Ve bir dağ kızıydı o asi, deli dolu
Çakıldan bileği kanamış ceylan gibi acı çekiyordu.
Ve kaldırdı derinden eğik başını
Yağan kar inadına pervazsızca
Ve sildi gözyaşlarını koynundaki oyalı mendil ile
İsyan dolu feryat ediyordu
Her bir çığlığı dağlara dağlara.
Yıkılmamıştı, yenilmemişti,
Boyun eğmemişti, haksızlığa ve kahpeliğe
Ve direnmişti tek başına, tüm zalimliklere
Haksız olan her şeye.
Gülü incitmeyecek kadar duygu dolu, sevgi yüklü
Mavzer mermisine karşı kalkan
Köpek salyasına karşı aslan parçasıydı o nazlı güzel.
Ve o nazlı güzel bir dağ kızıydı.
Asi, deli dolu, hırçındı
Tutsaklık zincirlerini koparıp, yalçın kayalıkların doruklarından
Gökyüzüne, özgürlüğe,
Yaşanacak güzel ve onurlu günlere selam duracaktı.
Ve sanki her bir çığlığının arkasında
Küçücük bir çocuğun sevgisi, masumiyeti,
Duygusallığı vardı.
Sığınacağı, omzuna yaslanacağı,
Bir yürekli yiğit arar halleri vardı;
Ama aslan yürekliydi o nazlı güzel.
O nazlı güzel bir dağ kızıydı, asi, deli dolu
Hiç boyun eğmemiş hiç usanmamıştı,
Hep direnmişti ve adı direniş olmuştu
O nazlı güzel dağ kızının…

1995
Ahmet Başer