Direniş Şiiri - Gülhan Özkara

Yaşamak dediğin hepi topu bu direniş
Etrafına diren, sokağa diren
Yoksulluğa diren, işyerine diren
Mütegallibeye diren
Kendini bir şey sananlara
Sahte Herkül, Conan'lara
İt yatmış, tüyünü dökmüş,
Islatmış mitil
Dünyasını, ahiretini bırakmış
Fitil adamlar
Haklarını arayamaz
Öyle ezik ve siliktir ki

Koskoca bir hayat için
Hiç bir pilanı yok hayata geçirelecek
Birlik, dirlik, teşkilat bilmez
Yollarda izmarit bile arayamaz
Köyünde sefil, köyünde perişan
Uyarsanda uyanamaz
Yeni renkler boyanamaz
Ölümüne hiç bir şeyde yoktur

Yarı açtır, yarı toktur
Gazete okumaz, hitabet bilmez
Silahşör değildir
Giyimden anlamaz
Bir kara şalvar, birkaç kara davar
Üstünde bir kelermiş mintan
Akılları ancak bazı köylü çocuğu
Kurnazlıklarına erer
Kimin bilmem nesini
Ne zaman elinden alsak diye